مخمر ساکارومایسس سرویزیه با مصرف اکسیژن در محیط شکمبه سبب تحریک رشد باکترى هاى سلولایتیک که به شدت بى هوازى هستند شده و باعث تثبیت pH شکمبه در شرایط بهینه و پیشگیرى از بروز اسیدوز تحت بالینى (SARA) شده و با بهبود فعالیت آنزیمى دستگاه گوارش، سبب بهبود هضم پذیرى خوراك مى شود.
مخمر زنده با عمل تنفس، اکسیژن آزاد موجود در شکمبه را مصرف نموده و محیط بى هوازى که براى متابولیسم شکمبه مناسب است را مهیا می سازد. پائین بودن میزان اکسیژن شکمبه، یکى از عوامل مهم تعیین کننده فعالیت جمعیت میکروبى شکمبه میباشد.
بهبود عملکرد جمعیت میکروبى شکمبه باعث هضم بهتر نشاسته و سلولز و در نتیجه مصرف کارآمد تر مواد مغذى جیره و افزایش تولید اسیدهاى چرب فرار مى گردد، که این امر انرژى بیشترى را براى فعالیت ماهیچه ها و غدد پستانى دام فراهم نموده و در نتیجه موجب افزایش تولید شیر مى شود. همچنین باعث افزایش تولید پروپیونات و استات شده که به ترتیب موجب بهبود تولید شیر و چربى شیر میگردد. لذا با مصرف مخمر سنتز پروتئین میکروبى افزایش پیدا میکند که با بر طرف نمودن بخشى از نیازهاى غذایى دام، موجب تولید گوشت با کیفیت تر و افزایش پروتئین شیر میگردد.
علاوه بر این مصرف مخمر با تحریک باکترى هاى مصرف کننده لاکتات بطور ویژه از تشکیل اسیدلاکتیک جلوگیرى نموده و در نتیجه موجب کاهش خطر اسیدوز بخصوص اسیدوز تحت بالینى مى گردد.
